تخریب ها و آلودگی ها روی زمین ماندگار هستند

تخریب محیط زیست اگرچه کار امروز و دیروز انسان نبوده است، اما از آنجا که تخریب ها و آلودگی ها روی زمین ماندگار هستند و برهم انباشته می شوند؛ با گذشت زمان کره خاکی ما بیشتر از آلودگی های ناشی از فعالیت های مختلف بشر آسیب می بیند.ردپای زیست محیطی انسان یکی از معیارهایی است که نشان دهنده حجم تخریب زمین توسط انسان است.صنعتی شدن به عنوان دلیل اصلی این تخریب ها، یکی از بزرگ ترین اتفاقاتی است که با وجود آن که از یک طرف آسایش بیشتری را برای انسان به ارمغان آورده اما از سوی دیگر با تولید دی اکسید کربن، اثرات جدی بر تغییر و تخریب محیط زیست وارد می کند.در جدیدترین آمار، سازمانی موسوم به شبکه ردپای زیست محیطی جهانی که نهادی غیردولتی و مردم نهاد متشکل از کارشناسان و پژوهشگران فعال و متخصص در امور زیست محیطی و منابع طبیعی کره زمین است، اعداد و ارقامی درباره این نوع تخریب ها به شیوه ای متفاوت منتشر کرده است.

شیوه ای که به نظر می رسد به کمک آن بهتر و بیشتر از همیشه می توانیم تاثیر منفی فعالیت هایمان را بر محیط زیست درک کنیم.بر این اساس، مشخص شده که تا ابتدای شهریور امسال انسان آنقدر محیط زیست خود را آلوده کرده که اعتبار سالانه زیست محیطی خود را کاملا خرج کرده است. در واقع، هر فعالیت مخربی که تا آخر سال میلادی ـ یعنی در حدود چهار ماه آینده انجام شود ـ تعادل محیط زیست را برهم می زند و اثرات غیرقابل بازگشتی از خود بر جا خواهد گذاشت.به عبارت دیگر، در این روزهای باقیمانده تا سال ۲۰۱۳ هر آنچه باعث آزاد شدن دی اکسید کربن و آسیب به محیط زیست می شود به دلیل اشباع طبیعت از انواع آلاینده ها از اعتبار سال آینده بشر کم می کند.اگر توجه کنیم که در سال ۲۰۱۱، این اعتبار سه ماه، سال ۲۰۰۵ دو ماه و در سال ۲۰۰۰، تقریبا یک ماه زودتر از پایان سال به پایان رسیده است، آن گاه متوجه خواهیم شد بشر سال به سال فرآیند تخریب محیط زیست را تسریع می بخشد.

برای آن که روند رو به گسترش آلودگی های ناشی از دی اکسید کربن را بهتر درک کنیم بهتر است بدانیم پژوهشگران شبکه ردپای زیست محیطی جهانی، همه ساله با محاسبه میزان منابع طبیعی موجود در کره زمین و چگونگی استفاده آن به طور میانگین، حد متوسط توانایی های زمین را برای حفظ تعادل زیست محیطی خود، با در نظر گرفتن مصارف انسانی و زیان های زیست محیطی، ازجمله تولید دی اکسید کربن یا گازهای گلخانه ای تعیین می کنند و می توانند به طور تقریبی، زمان به پایان رسیدن اعتبار سالانه انسان در انتشار عوامل مخرب را اعلام کنند.به بیانی ساده تر، اگر امسال در دویست و سی وچهارمین روز سال، اعتبار سالانه خود را به پایان رسانده ایم، یعنی در این مدت به اندازه اعتبار ۳۶۵ روزه از منابع طبیعی کره زمین بهره برده ایم و با تولید دی اکسید کربن، گازهای گلخانه ای و آلاینده های شیمیایی ، به تعادل زیست محیطی سیاره زمین لطمه زده ایم.البته این قصه به امروز و دیروز خلاصه نمی شود و آن طور که اعلام شده از نیم قرن گذشته تاکنون بشریت روز به روز بیشتر نسبت به کره زمین و منابع طبیعی آن بدهکار می شود.تازه این گزارش بدون در نظر گرفتن ریسک های طبیعی، مانند زلزله و سونامی، عوامل غیرطبیعی از جمله آلودگی های انسانی ناشی از جنگ، رادیواکتیویته و آلاینده های شیمیایی که به خودی خود باعث محدودتر شدن اراضی قابل کشت می شود، منتشر شده است.

مطمئنا اگر این عوامل هم مد نظر قرار گیرند عمق فاجعه تخریب میراث نسل های آینده توسط انسان امروزی بیشتر مشخص شده و اعتبار بشر خیلی زودتر از آنچه اکنون عنوان می شود به پایان می رسد.

به نظر کارشناسان، با ادامه روند کنونی کم کم زمین از انسان به تنگ می آید و پیش بینی می شود تا سال ۱۴۳۰ خورشیدی یعنی در کمتر از ۴۰ سال آینده، ۳۰ درصد تنوع زیستی کره زمین از بین برود اگر این روند را ادامه دهیم شاید انسان نیز به جمع اسامی انواع گونه های در معرض انقراض اضافه شود.با ادامه روند کنونی اگر هم نسل انسان منقرض نشود، آیندگان باید به فکر سکونت در جای دیگری باشند

تخریب محیط زیست تضییع حقوق مردم است

انسان و محیط زیست مخلوقات خداوند هستند،  انسان جایگاه خلیفة اللهی دارد و به میزانی در عالم حق تصرف دارد که نیازهای خود را برطرف کند و میزان و حد آن باید مشخص باشد.حفظ محیط زیست در ابعاد فردی و اجتماعی از حقوق مشترکی به شمار می رود که تمام انسان ها در آن مشارکت دارند،  انسان ها باید به گونه ای زندگی کنند تا آسیب و تجاوزی به طبیعت نداشته باشند.مقابله با انسان های متجاوز به طبیعت از وظایف محیط بانان محیط زیست است،  انسان هایی در قالب حفاظت محیط زیست فعال باشند تا طبیعت را از آسیب ها نگاه دارندکمبود معنویت یکی از مهم ترین عوامل بحران زا در محیط زیست دنیا است، مردمی با نشاط تر هستند که وضعیت طبیعت آن منطقه مطلوب باشد، بر همین اساس است که نبی مکرم اسلام(ص) می فرماید شکستن شاخه ای درخت همانند شکستن بال فرشته ای است. نفوذ کلام بزرگان دین می تواند زمینه ساز توجه به فرهنگ حفظ محیط زیست شود..امام صادق(ع) مبنی بر اینکه انسان ها در سه مسئله امنیت، عدالت و سرزمین های آباد اشتراک دارندمی فرمایند:اگر می خواهیم در محیط زیستی زندگی کنیم که مطلوب همه باشد باید بدانیم این نعمت عظیم، امانت الهی است .  انسان ها باید در حفاظت از این امانت الهی اهتمام داشته باشند،  تمام انسان ها در محیط زیست عمومی از حق برابری برخوردار هستند و نباید حق دیگران را با آسیب به طبیعت ضایع کرد.